بررسی بیماری آبله




معرفی :



آبله پرندگان ، نوعی بیماری ویروسی است که رشد آهسته ایی را در طول
روند بیماری دارد . این بیماری بطور معمول با ضایعات و پلاکهای موجود بر
روی حلق شناخته میشود . آبله پرندگان ، سبب بیماری مرغها ، کبوتران ،
بوقلمون و قناری ها میشود . این بیماری در سراسر جهان پراکنده شده است .



شیوع این بیماری بین 10 تا 95 درصد میباشد . این درحالیست که تلفات
آبله معمولا محدود بوده و بین 0 تا 50 درصد میباشد . بیماری فوق ، در میان
خراشیدگی های پوست و زخم ها یا در مجاری تنفسی ایجاد میشود . انتقال بیماری
آبله بطور معمول توسط پرندگان ، مدفوع و پشه ها ( برای 6 هفته ) صورت می
پذیرد .



ویروس عامل این بیماری برای مدتها در محیط باقی می ماند . میزان بروز
این بیماری در خروسها بیشتر از مرغهاست . دلیل این امر را میتوان در گرایش
بیشتر خروسها به جنگیدن جستجو کرد . تحت چنین شرایطی ، آسیبهای پوستی بیشتر
شده و احتمال بروز بیماری نیز افزایش می یابد . دوره بیماری آبله با توجه
به نوع و گونه پرنده درگیر ، در حدود 14 روز میباشد .







نشانه ها :



ü وجود جوش و همچنین زخمهایی بر روی تاج و ریش .



ü ضایعات کازئوس بر روی دهان ، حلق و همچنین نای .



ü افسردگی .



ü کاهش اشتها .



ü کاهش رشد .



ü کاهش تولید تحم مرغ .







نشانه های پس از مرگ :



ü بروز پاپول که تبدیل به وزیکل شده و سپس پوستول پدید می آید .



ü وجود زخمهای گسترده .



ü در فرم دیفتریک بیماری ، پلاکهای کازئوس در دهان ، حلق ، نای و محوطه حفره بینی پدید می آید .



ü وجود گنجیدگی های داخل سیتوپلاسمی ( اجسام بولینگر ) با اجسام اصلی ( اجسام بورل ) در معاینات میکروسکوپی .







تشخیص :



با توجه به تاریخچه بیماری و نشانه ها و ضایعات ، میتوان به تشخیص
اولیه دست یافت . اما تشخیص قطعی را بایستی پس از بررسی گنجیدگیهای داخل
سلولی در مقاطع بدست آمده و همچنین جداسازی عامل بیماری ( تولید پوک در
غشای کوریوآلانتوئیک ) ابراز کرد .



توجه داشته باشید که این بیماری را بایستی از بیماریهایی چون تریکومونیازیس یا صدمات فیزیکی پوست جدا نمود .







درمان :



متاسفانه هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد . اما واکسیناسیون
پرندگانی که هنوز درگیر نشده اند مفید واقع خواهد شد . این نوع واکسیناسیون
، بطور معمول توسط سویه های ماکیان و با روش wingweb صورت می پذیرد . از
سوی دیگر ، درصورتی که احتمال عفونت ثانویه وجود دارد ، استفاده از آنتی
بیوتیک های وسیع الطیف پیشنهاد میشود .







پیشگیری :



با استفاده از واکسیناسیون پرندگان ( بجز قناری ) میتوان از بروز این
بیماری جلوگیری کرد . این نوع واکسیناسیون در طیور صنعتی ، قبل از تولید
پیشنهاد میشود . واکسیناسیون بوقلمونها در سن 2 تا 3 ماهگی در ران پرنده
صورت می گیرد .



تاثیرات واکسن را نیز بایستی 7 تا 10 روز پس از واکسیناسیون بررسی کرد .
این در حالیست که بر طبق گزارشات صورت گرفته ، ایمنی متقاطع بسیار خوبی
میان سویه های ویروسی مختلف این بیماری وجود دارد .